Zęby dziecka: kiedy zacząć je czyścić i jak to zrobić

Mycie zębów jest koniecznością u dorosłych, aby zapobiec ubytkom i wszelkim chorobom jamy ustnej. Przez cały dzień spożywamy wszystkie rodzaje żywności, które zawierają szkodliwe substancje, takie jak cukry i dlatego przynajmniej 2 razy dziennie spędzamy kilka minut na ich czyszczeniu. Czy nasz syn potrzebuje myć zęby?

To normalne, zwłaszcza gdy jesteśmy nowymi rodzicami, że od momentu, gdy zaczynamy obserwować, że dziecko zaczyna uzyskiwać pierwsze zęby, rozważamy kiedy zacząć od higieny jamy ustnej, zwłaszcza gdy są jeszcze dość małe.

Kiedy zacząć od higieny jamy ustnej?

Wiele rodzin uważa, że higiena jamy ustnej musi zaczynać się od pojawienia się ostatecznych zębów. Ponieważ w końcu zęby dziecka spadną, nie zasługują na opiekę. Błąd!

Dentyści doradzają, począwszy od higieny jamy ustnej, zanim zęby pojawią się po raz pierwszy, Oznacza to, że gdy dziecko osiąga 6 miesięcy i zaczyna jeść różne pokarmy do mleka matki, jest już wrażliwe na choroby jamy ustnej.

Eksperci wyjaśniają, że chociaż nie widzimy zębów, są pod gumą i bakteriami, a szkodliwe substancje mogą do nich dotrzeć w niektórych przypadkach.

Jak myjesz zęby dziecka, jeśli tak nie jest?

To dobre pytanie. Czyszczenie należy wykonywać dwa razy dziennie, szczególnie po śniadaniu i przed snem. Procedura jest prosta: za pomocą gazy lub bawełny i niewielkiej ilości wody należy oczyścić powierzchnię dziąsła, usuwając pozostałości owsianki i innych pokarmów. Pamiętaj, że owoce, które dajemy naszym dzieciom mają wysoki poziom cukru.

Gdy zęby rosną do naszych dzieci, możemy przesuwać szczoteczkę do zębów z miękkim włosiem, a gdy będzie rosnąć, po około 2 latach użyjemy pasty do zębów.

Nie otwiera ust ... Co za koszmar!

Nigdy nie powinniśmy mieć obsesji na punkcie otwierania ust dziecka, a mniej na jego zmuszaniu z dwóch prostych powodów:

Możemy nieumyślnie wyrządzić ci krzywdę.
Będziemy kojarzyć mycie zębów jako straszne i traumatyczne wydarzenie dla obu stron.

Najpierw musimy głosz z przykładem, Jeśli nasz syn widzi, że dwa razy dziennie idziemy do łazienki, żeby umyć zęby, to obudzi to jego ciekawość. Dobrze jest, że zanim "zaatakuje go pędzelkiem, nie znając powodu", może nas zobaczyć, jak myjemy zęby, pomagamy nam wklejać pastę itp. Po zapoznaniu się z procesem możemy zaoferować również ich pranie.

Po drugie, musimy idź do apteki w poszukiwaniu niezbędnych materiałów, Włączenie go do działań jest zawsze pozytywne i będzie Cię motywować, jeśli chodzi o ich realizację. Możemy zrobić wycieczkę do apteki lub do supermarketu, aby zobaczyć, jakie obiekty potrzebujemy i które on wybiera. Aspekty, które są dla nas nieistotne jako kolory, dla dzieci mogą być kluczowe. Zatem fakt, że wybierzesz coś miłego, sprawi, że będziesz chciał z niego skorzystać w przyszłości.

Promuj podejście Byłby to trzeci krok. Nie udawaj, że dziecko, kiedy po raz pierwszy chcemy umyć zęby, otwórz usta, jakbyśmy byli dentystami. Jest to nowa sytuacja, która powoduje niepewność. Zacznijmy jako gra naśladowania dla osób starszych i stopniowo przekształcimy ją w skuteczne sprzątanie.

Pozytywne wzmocnienie jest bardzo ważne i trzeba świętować małe podejście do naszego ostatecznego celu. Może pierwszy dzień po prostu ssać pędzel lub grać z nim, nic się nie dzieje, mamy cierpliwość i jesteśmy zorientowani na nasz cel.

W końcu wzmocnić nawyk, Musimy wyjaśnić, że to, co zaczęło się jako gra, musi być powtarzane przez cały dzień, co najmniej 2 razy, a kluczem do tworzenia nawyków nie jest chwiejność. To nie znaczy, że powinniśmy się złościć, ale że musimy być wytrwali.

Teraz chce je umyć w spokoju!

To najlepszy znak, ponieważ ten etap przychodzi, gdy dziecko uważa się za niezależne i chce być odpowiedzialne za swoje czyny. Musimy więc uzbroić się w cierpliwość i zignorować fakt, że pierwsze kilkakrotne szczotkowanie nie będzie skuteczne. Jeśli jednak uda nam się nakłonić nasze dziecko do przyjęcia tego nawyku dla siebie, nie tylko będziemy go promowali z dala od chorób jamy ustnej, ale będziemy na zawsze ustalać nawyk przez całe życie. Ten artykuł został opublikowany wyłącznie w celach informacyjnych. Nie można i nie należy zastępować konsultacji pediatrą. Radzimy skonsultować się z zaufanym pediatrą.